Czasami z różnych przyczyn człowiek nie jest w stanie samodzielnie zajmować się swoimi sprawami, a jeżeli już się zajmuje nimi, czyni to w sposób niekorzystny dla siebie, nieumiejętny, często wyrządzając sobie szkodę. Źródłem takiej nieumiejętności może być choroba, brak roztropności a czasami uzależnienie. W celu pomocy takim osobom ustawodawca wprowadził złowrogo brzmiącą instytucję jaką jest ubezwłasnowolnienie. Należy zawsze pamiętać, że ubezwłasnowolnienie to nie jest jakaś kara,  forma społecznego ostracyzmu czy poniżenie. To prawny sposób na to, by pomóc osobie, która nie jest w stanie samodzielnie zatroszczyć się o swoje interesy.

Rodzaje ubezwłasnowolnienia

Ustawodawca przewidział dwa zakresy tej instytucji w zależności od potrzeb: całkowite, gdy do pomocy osobie ubezwłasnowolnionej sąd rodzinny powołuje opiekuna oraz ubezwłasnowolnienie częściowe, gdzie w imieniu osoby ubezwłasnowolnionej występuje kurator. Proszę pamiętać, że jedynym celem ubezwłasnowolnienia jest dobro osoby - dlatego w postępowaniu tym udział zawsze bierze obowiązkowo prokurator. Ubezwłasnowolnienie to czasami przykra powinność, która wynika jednak z potrzeby niesienia pomocy osobie najbliższej - czasami to jedyny sposób, by uchronić osobę, której dobro jest dla nas istotne. Po więcej informacji zapraszam do Kancelarii.

W normalnych sytuacjach rodzice wiedzą, że dziecko potrzebuje środków finansowych na zaspokojenie potrzeb życiowych. W rodzinie, gdy nie występują pomiędzy rodzicami spory, nie są sporne również kwestie łożenia na utrzymanie dzieci. Powinność ta wynika niejako z serca i rodzice niemalże spontanicznie zaspokajają potrzeby swoich pociech. Problem pojawia zwykle, gdy pomiędzy rodzicami dochodzi do sporów.

Alimenty to zwykle określona kwota przeznaczona na utrzymanie dziecka. Nie można jednak zapomnieć, że prócz tych kosztów, na alimenty składają się również czynności polegające na sprawowaniu opieki, zapewnianiu bezpieczeństwa, wizytach lekarskich. To także odprowadzanie do przedszkola, zawożenie na zajęcia dodatkowe, zapewnianie opieki podczas ferii, wakacji, organizacja wolnego czasu i zapewnienia rozrywek.

W Polsce nie istnieje jaką stała wysokość alimentów. Ich wysokość określana jest przez sąd w oparciu o usprawiedliwione potrzeby dziecka oraz możliwości zarobkowe i majątkowe rodzica. To dość enigmatyczne określenie, które zawsze bywa określane w toku postępowania. Sąd bada ile środków finansowych jest potrzebnych na utrzymanie dziecka i ustala jaka kwota jest "usprawiedliwiona". Następnie skupia się na możliwościach zarobkowych i majątkowych. W tym wypadku bada ile rodzic zarabia a także ile był w stanie zarobić wcześniej - przykładowo w czasie, gdy pomiędzy rodzicami nie toczył się jakiś konflikt. Sąd bierze pod uwagę również majątek, jaki rodzic posiada.